Oj dawno nie piłem Chianti!!! A tak naprawdę po powrocie z Toskanii wypiłem kilka butelek które przywiozłem ze sobą i od tamtego czasu całkowicie o nim zapomniałem.
Chianti swego czasu było najpopularniejszym czerwonym winem w Polsce, dobrze zawsze się kojarzyło, bo podróż po Chianti również żle się kojarzyć nie mogła. Każdy kto choć raz był w Chianti na pewno się nie zawiódł , bo nie da się nie lubić tych małych krętych dróżek porośnietych gdzieniegdzie cisami no i oczywiście tych pięknych krajobrazów z winnicami Sangiovese z czego własnie winifikuje się Chianti.
Dobrze pamiętam tamte wina , miały ten typowy zapach dla tego miejsca, kolor no i oczywiscie smak. Niewiem jak to okreslić ale dobre Chanti pachnie mi Toskanią, jej kwiatami, ziołami no i oczywiście słońcem.
Ostanio w poszukiwaniu kolejnych pozycji do mojej piwnicy udałem się do Krakowa. Słyszałem dobrze o wine barze Krako Slow Wines na Zabłociu więc wykorzystałem wolny czas żeby tam skoczyć i zobaczyć co mają ciekawego . Interesowały mnie głównie wina gruzińskie i wiedziałem że to dobry adres w tym kierunku , ale niespodzianką okazało się ze od niedawna zaczeli sprowadzać tez Włochy. Jak sie pózniej okazało po rozmowie z Pawłem Wożniakiem ( współwłaścicielem miejsca )za selekcje odpowiedzialny został Jacek Szklarek. Może nie każdy zna prezesa Slow Food Polska ( ja zresztą tez nie, osobiście 😉 ) lecz z tego co mi wiadomo to osoba o dobrym smaku która byle czego nie podpisze swoim nazwiskiem . Z tego tez powodu kupiłem kilka próbek z Gruzji lecz tez i z Włoch, bo warto przekonać się co w trawie piszczy. Wśród próbek oczywiście było i Chianti Rufina od Selvapiana.
Po powrocie do domu nie spieszyło mi się z tym Chianti, bo sobie pomyślałem że to pewnie nic szczególnego , a bardziej interesowałem sie Gruzją, lecz to był jednak błąd.Własnie kilka dni temu bez okazji wypiłem tą butelkę Rufiny, i co tu dużo mówić , Chianti mi się przypomniało:-). Wino koloru ciemnego rubinu z odcieniami granatu pięknie się prezentowało w kieliszku od Riedla ( no bo przecież jak pić takie wino to nie w byle czym ;-)) . Błyszczące , świeże i dość oleiste dało o sobie znać że jest w najlepszym dla siebie okresie. Mimo że to już rocznik 2011 pięknie pachniało i nadal buchało świeżością. Dużo kwiatu w nosie a w ustach to już w ogóle poezja. Pieprz, amarena, lukrecja to tylko niektóre aromaty jakie udało mi się wychwycić bo tak naprawdę co rusz coś się ulatniało.
Wino wybitne i na pewno jeszcze do przytrzymania w piwnicy. Jest to Riserva więc cena też nie należy do najtańszych , ale jak każdy koneser wina dobrze wie, za dobre pozycje się płaci a za tak wielkie jak to Chianti w tej cenie, to grzech nie kupić całego kartonu.
No cóż, przypomniała mi się Toskania, Chianti, wina, Fiorentina……..chyba czas powrócić do tych magicznych miejsc….bo warto. Pozdr Chef